تاثیر بیانیه سینماگران بر جشنواره فبلم فجر چه خواهد بود؟

رضا درستکار معتقد است در این شرایط، امسال جشنواره فیلم فجر باید تعطیل شود.

 ۵۸۷ فیلم خارجی متقاضی حضور در چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر خیلی‌ها نامش را تردستی گذاشتند، عده دیگری دروغ و برخی دیگر خبرسازی رسانه‌ای. البته مخاطبان هم حق دارند، جشنواره‌ای که یکسال کلا برگزار نشده و پیش از آن هم به مدت پنج سال با نام جشنواره بین‌المللی فیلم فجر برگزار شده بود، پس از ۶ سال دوباره با جشنواره ملی فیلم فجر ادغام شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ابتدا برای صحت سنجی این ماجرا با دبیرخانه چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر تماس گرفتیم. اعضای دبیرخانه ضمن تایید خبر اعلام کردند این آمار دروغ و اشتباه نیست، اما اگر کسی و شک و شبهه‌ای دارد می‌تواند در دبیرخانه خانه حاضر شود و تمام اسامی را به صورت کامل ببیند.

پرسشی که ایجاد می‌شود این است که چرا ماجرا را تا این اندازه پیچیده می‌کنند؟ دبیرخانه می‌تواند به راحتی اسامی در خواست دهنده را اعلام کند اما گویا بخاطر رعایت مسائل امنیتی و حقوقی این کار را انجام نمی‌دهند. به نظر می‌رسد این کار از لحاظ حقوقی اشتباه است. شاید این پرسش برایتان ایجاد شود که اگر این کار از لحاظ قانونی و حقوقی ایراد دارد چرا در دوره سی و نهم اسامی متقاضیان اعلام شد؟ در پاسخ باید گفت در آن دوره از جشنواره هیات انتخاب حضور نداشت.

از تعداد ۵۸۷ فیلم سینمایی که متقاضی حضور در جشنواره هستند چند اثر به جشنواره راه پیدا می‌کنند؟ از آن‌جایی که جشنواره مورد انتقاد منتقدان و صنوف مختلف سینمایی قرار گرفته، هنوز دست‌اندرکاران جسارت کافیبه خود نداده‌اند تا درباره جزییات بخش بین‌الملل در این شرایط صحبت کند؛ اگر قرار باشد بخش بین‌الملل مانند دوره‌های قبل برگزار شود، احتمالا ۲۲ اثر به بخش مسابقه راه پیدا کنند، ۱۱ اثر به بخش سینمای سعادت و ۱۱ اثر به بخش جلوه‌گاه شرق که در هر دو بخش ۹ اثر خارجی حضور دارد و ۲ اثر داخلی که در مجموع ۱۸ اثر خارجی و ۴ اثر داخلی در این بخش حضور خواهند داشت که ممکن است نمایش اولشان هم نباشد.
انصرافی که دردسرساز می‌شود؟

در این ایام، انجمن‌ها، کانون‌ها صنوف مختلف سینمایی از جمله فیلمنامه نویسان و منتقدان بیانیه بلندبالایی در نکوهش جشنواره‌های سینمایی منتشر کردند. یکی از بیانیه‌هایی که داستان زیادی داشت نامه هیات مدیره انجمن منتقدان سینمای ایران بود. در این بیانیه که ۱۲ آذر منتشر شده آمده: «تجربیات سال‌های اخیر نشان داده است مدیران دولتی حوزه سینما، اقبال و باوری به منتقدان و نویسندگان سینمایی نداشته و ندارند (افسوس) و اگر این طیف از پدیدآورندگان ادبیات سینمایی را مزاحم و اضافی ندانند، مرافقت و همراهی هم با جامعه‌ ما نداشته و ندارند؛ و البته ما هم اصراری بر قبولاندن امور بدیهی به ایشان نداریم. تاریخ آموزنده است و کسانی که در پی حقیقت و روشنی راه آینده‌اند، می‌دانند چه می‌گوییم.

در دوره‌های اخیر مدیریت سینمایی و همچنین جشنواره فیلم فجر و سایر جشنواره‌ها، همواره دیوار بی‌اعتمادی میان مدیران و سیاست‌گذاران و منتقدان حائل بوده است و اینک با تشدید این روندها در روش شگفت‌انگیز و شکست‌خورده‌ی «یکسان‌سازی» دستگاه‌ها که قبل از همه‌جا در سینما رخ نمایانده است، فاصله‌هایی معنادار از این «عدم همگرایی» را موجب شده و می‌بینیم که چه صدماتی جبران‌ناپذیر را به‌بار آورده‌است.

از این طرف هم به رویدادهای تلخ و ناگوار ماه‌های اخیر اگر نگاهی کنیم جز بی‌عملی، تاخیر ، سردرگمی، بلاتکلیفی و بی‌توجهی‌ها به اوضاع عمومی سینما و اهالی آن چیزی نمی‌بینیم!

این امور، ما اعضای هیات مدیره انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران را به این نتیجه رسانده که در همان مشارکت‌های حداقلی و اندک هم غایب باشیم تا خدایی نکرده به این روندها خللی وارد نشود و سیاست‌سازی‌های یکسان‌شده‌ی این مدیران هم چالشی نشود. بنابراین در ماه‌های آتی در هیچ‌یک از جشنواره‌های پیشِ‌رو هیچ حضوری نداشته و نخواهیم داشت و هیچ مسئولیتی را هم نمی‌پذیریم. طبعا آن دسته از همکاران و اعضای محترم انجمن که چنین نمی‌نگرند، مخیرند و می‌توانند راسا اقدام کنند.»

برای اینکه متوجه شویم که اساسا ماجرا این بیانیه چیست و چه تاثیری روی جشنواره فیلم فجر خواهد گذاشت، با رضا درستکار، نایب رییس انجمن منتقدان سینمای ایران گفت‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.

رضا درستکار درباره این بیانیه که هیات مدیره انجمن منتقدان سینمای ایران منتشر کرده می‌گوید: «به نظر من به‌عنوان یک نویسنده و منتقد سینمایی، این اطلاعیه، جزو نقاط عطف انجمن محسوب می‌شود، چون مسئله نویسندگان و منتقدان و بخش‌های مهمی از اعضای انجمن صرفا موضوعیت داشتن در فیلم و سینما نیست؛ بلکه ما هم مانند همه آحاد مردم، حساسیت‌های خودمان را داریم و این اطلاعیه ناظر به شرایط عمومی جامعه است؛ و در شرایطی که با چنین بحران‌هایی رودررو هستیم، و آشفتگی، عدم انتظام و مدیریت‌های ناکارآمد در حوزه استحفاظی فرهنگ تشدید شده، این اطلاعیه با دغدغه و ایمان و در پی صلاح و هشدار صادر شده است.»

رضا درستکار: جشنواره فیلم فجر امسال تعطیل شود/ صحت سنجی با مراجعه به دبیرخانه

این عضو هیات مدیره انجمن منتقدان سینمای ایران ادامه داد: «ما مدت‌ها است که در حوزه فرهنگ متولی درستی نداریم، مدیریت درستی دیده نمی‌شود و کاری هم درست پیش نمی‌رود؛ بخش نخست این اطلاعیه به سبقه تاریخی این مکانیسم نادرست اشاره دارد؛ که این متولی است که حرمت امامزاده را نگه می‌دارد و مدیران فرهنگی و هنری، جایگاه و حرمتی برای خود و عناصر فرهنگی قائل نیستند و در این حوزه‌ها بسیار جناحی عمل کرده و بی‌تفاوت و منفل حوزه فرهنگ‌اند.»

او ادامه داد: «بعضی از نظرها درباره اطلاعیه این بود که این‌ها می‌گویند؛ ما را هم بازی بدهید و چه و چه! چنین برداشتی واقعا اسفناک است. حداقل درباره رئیس انجمن و خودم می‌دانم که تا کنون ۵، ۶ دعوت به عنوان داور و مسئولیت درخواست دادند که نپذیرفتیم. چون مسئله ما «فرد» ما نبوده و نیست.»

درستکار در ادامه تصریح می‌کند: «این اطلاعیه یک اقدام خاص بود. از این جهت که ما یعنی ۵ عضو اصلی و ۱ بازرس، حق خومان را از شرکت در هرگونه جشنواره و رویداد فرهنگی سلب می‌کنیم، برای نگهداری کیان انجمن و حتی حفظ شانیت خانه سینما. اما کسی را هم محدود و محصور نکردیم. چون می‌دانیم تعدادی از دوستان و همکاران در حال رتق و فتق امور جشنواره هستند. بنابراین ما فقط به مسئولیت‌های خودمان عمل کردیم.»

تاثیر بیانیه بر جشنواره چه خواهد بود؟

درستکار درباره تاثیر این اتفاق روی چهل‌و یکمین جشنواره فیلم فجر می‌گوید: «این بیانیه ممکن است روی جشنواره اثرگذار باشد یا نه، من از آن بی‌اطلاعم، من با شرافت خودم کار دارم.»

این منتقد به تعطیلی جشنواره فیلم فجر اشاره می‌کند و می‌گوید: «باور دارم آنچه که درباره برگزاری جشنواره اهمیت دارد این است که موقعیت عادی، فراهم و مناسب برای جشن باشد اما وقتی شرایط مناسب نیست و این‌همه داستان پیش آمده، خیلی صادقانه و شخصا پیشنهاد می‌کنمt جشنواره فیلم فجر امسال تعطیل شود. بهتر است لجاجت‌های همیشگی را فراموش کنند و با اخلاص هزینه‌های آن را به زیرساخت‌های سینمایی اختصاص دهند.»

مهسا بهادری

خبرآنلاین

 

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: انجمن منتقدان سینمای ایران هیات مدیره انجمن منتقدان جشنواره فیلم فجر رضا درستکار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۵۳۱۴۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سینما به روایت سینما/ دیوار میان پایتخت و شهرستان با «آپاراتچی» فروریخت

فیلم «آپاراتچی» مصداقی از پرداختن به سینمای مردمی است که در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند؛ از مهم‌ترین ویژگی‌های این فیلم روایتی است که فضای خارج از پایتخت ارائه می‌شود.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، «من فقط یک فیلم‌سازم و تمام زندگی‌ام سینماست. سینما شغل من نیست، عشق منه.» این‌ها سخنان جلیل رشیدی است، شخصیت اول فیلم آپاراتچی، که برگرفته از شخصیت جلیل طائفی، یک عاشق سینما در دهه ۶۰ است؛ جلیل اگر چه شغلش نقاشی است، اما عشقش فیلم‌سازی است و حاضر است سختی‌هایش را هم به جان بخرد؛ فیلم آپاراتچی روایتگر دلبستگی‌های یک نقاشِ ساختمانِ عاشقِ سینما است که با اشتیاق تمام به تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است؛ به طور کلی در این فیلم با یک اثر درباره سینما و برای سینما روبه‌رو هستیم.

مسئله آپاراتچی مسئله سینما، مسئله بقا یا از میان رفتن سینما است، مسئله فیلم آپاراتچی به ظاهر محدود به یک دوره زمانی خاص و در عمل مربوط به همیشه تاریخ در این مرز پرگهر است و بر این اساس علی طاهرفر، کارگردان فیلم آپاراتچی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه دو رویکرد اساسی در درون‌مایه فیلم آپاراتچی وجود دارد، اظهار می‌کند: رویکرد اول فیلم آپاراتچی هنر مردمی است و رویکرد دوم آن روایت دهه ۶۰، زیست و فرهنگ مردم تبریز در این دهه است که می‌توان گفت در دل همین هنر مردمی ادای دین به سینما نیز موضوعی نهفته است.

وی ادامه می‌دهد: موقعیت فیلم در ادای دین به سینما جزو موقعیت‌های نمایشی است که بیشتر کارگردانان دوست دارند در آن تجربه داشته باشند، چراکه یک عمر پشت دوربین به تجربه نشستند و می‌خواهند همین تجربیات را جلوی دوربین ببرند.

کارگردان فیلم آپاراتچی با اشاره به اینکه ایران همچون کشورهای دیگر نمایندگان زیادی برای نمایش فیلم در سینمادارد و این موضوع یک دغدغه فرهنگی برای سینماگران محسوب می‌شود، تصریح می‌کند: گاهی در دل فیلم‌ها بسیاری از حقایق سینما ظهور و بروز پیدا می‌کند، به طوری که گاهی لحظات شیرینی را رقم می‌زند و گاهی نیز حقایق تلخی در آن است که نکات گفته نشده سینما را بیان می‌کند؛ در همین راستا این اتفاقات دست به دست هم دادند که من با رغبت به سمت آپاراتچی بیایم.

در «آپاراتچی»، تلاش برای ارائه هنر مردمی بود

وی با اشاره به موضوع ادای دین به سینما می‌افزاید: وقتی که با یک موضوع خاص مواجه هستیم مخاطبان آن خاص خواهند بود و عام نیستند در همین راستا تلاش کردیم هنر مردمی را ارائه دهیم که مخاطب عام داشته باشد.

طاهرفر می‌گوید: دغدغه ما این بود که فیلمی با شاخصه‌ها و مولفه‌هایی را تولید کنیم که مخاطب عام را جذب کند تا افراد علاوه بر اینکه لحظات شاد، مفرح، شیرین و گاهی کمدی را مشاهده می‌کنند، هنگام خروج از سینما یک ارزش افزوده فرهنگی نیز به همراه داشته باشند، چراکه مخاطب در سبد فرهنگی خود یک فیلمی را انتخاب و هزینه اقتصادی کرده است در همین راستا حق دارد هنگام خروج از سینما حداقل از نظر مضمونی یک تعالی را در خود احساس کند.

وی در خصوص برخوردهای مردمی نسبت به فیلم نیز اظهار می‌کند: هنگامی که در عرصه غوغاسالاری فیلم‌های کمدی و گیشه‌پسند قدم می‌گذارید، کار دشوار می‌شود، اما به لطف خدا در هر کدام از مولفه‌هایی که بیان شد بازخوردهایی با تراز بالا و پایین از سوی مخاطبان دریافت کردیم که این بازخوردهای خوب انگیزه مضاعفی را برای ادامه دادن در این مسیر به ما داده است.

کارگردان فیلم آپاراتچی با بیان اینکه امیدوارم روزگاری به این نتیجه نرسیم که باید در بستر طنز چیزی را تعریف کنیم تا مخاطب به سینما بیاید، ادامه می‌دهد: ما باید در لایه‌های بیرونی، درونی، فرامتن و زیر متن مفهومی را بگنجانیم تا مردم به بهانه کمدی بودن فیلم بیایند و آن مورد را نیز دریافت کنند؛ از این‌رو امیدوارم روزی فرا برسد که ما در حوزه فیلم‌های غیرکمدی به جایگاهی برسیم که فیلم ما جزو انتخاب نخست تماشاچی‌ها باشد.

وی تصریح می‌کند: طی سال‌های اخیر اتفاقاتی رخ داده که سلیقه مخاطبان را بر مدار برخی کارهای ناصواب فرهنگی بنا گذاشتیم و این اتفاقی نامبارک و راه انحطاط سینمایی ما است، از این‌رو باید توجه داشت که معمولاً وقتی چنین اتفاقی می‌افتد هم سرمایه‌گذاران و هم تهیه‌کنندگان و به‌تبع آن در یک دراز مدت یا میان مدت کارگردانان و نویسندگان نیز به آن سمت خواهند رفت و تنها بر مبنای رسالت خود عمل نمی‌کنند؛ در همین راستا امیدوارم روز فرابرسد که با حمایت سازمان سینمایی و جریان سینمایی کشور شاهد آفرینش آثاری بهتر باشیم.

تنوع ژانرهای جشنواره فجر، از مهم‌ترین نکات آن بود

طاهرفر می‌افزاید: جشنواره فیلم فجر امسال از همان انتخاب فیلم‌ها برای بخش نگاه نو و سیمرغ، طبقه بندی که اتفاق افتاد و جواب نهایی که برگزار کنندگان آن مبنی بر تکمیل جدول فیلم‌ها دادند که در وسط جشنواره نیز خیلی از منتقدین و کارشناسان عنوان کردند که عدالت سینمایی رعایت نشده، با فراز و نشیب زیادی همراه بود؛ در همین راستا باید گفت که حواشی جشنواره زیاد بود اما مهم‌ترین حسن آن وجود تنوع موضوعی قابل قبول سینمای اجتماعی، کمدی، سیاسی، ورزشی و حتی کودک و نوجوان بود.

وی با بیان اینکه ما گاهی اوقات مصلحت را فدای حقیقت می‌کنیم، می‌گوید: بسیاری از فیلمسازان دیگری بودند که باید در بخش سودای سیمرغ حضور پیدا می‌کردند، همه عوامل‌شان به چالش کشیده می‌شدند و یک رقابت پایا پای می‌داشتند اما این اتفاق نیفتاد؛ از این رو یقین دارم که سال بعد سازمان سینمایی یک تدبیری برای این موضوع خواهد داشت.

کارگردان فیلم آپاراتچی اظهار می‌کند: باید اعتراف کنم لطف خدا و شهدا بود که در اولین حضور و اولین فیلمم در بخش مسابقه رفتیم و سیمرغ نیز گرفتیم؛ همچنین خیلی خوشحالم که فیلمی با موضوع دهه ۶۰، جنگ، ترور، شهادت، نماز جمعه و هنر مردمی ساختیم.

وی با بیان اینکه دیوار بزرگ و حائلی که برای تولید فیلم میان شهرستان و پایتخت بود در حال کوتاه شدن است، ادامه می‌دهد: اتفاق بدی است که فیلمسازان شهرستانی بعد از یک، دو و حتی سه دهه بعد فضا برایشان فراهم شود تا فیلم بسازند، چراکه این باعث می‌شود خیلی از انرژی‌ها، پتانسیل‌ها و استعدادهایی که در شهرستان‌ها داریم رو به نابودی برود و گاهی نیز فنا می‌شوند؛ به طوری که شخص یا مسیر خود را عوض می‌کند و قلم و دوربین را زمین می‌گذارند یا امیدی به این سینما نخواهد داشت.

طاهرفر تصریح می‌کند: با رویکردهای امسال جشنواره فیلم فجر به آینده امیدوار شدم و امیدوارم که سازمان سینمایی سوره، فارابی و سازمان سینمایی در ادامه نیز اتفاقات خوبی را رقم بزنند.

تصویر، هنری اثرگذار است

علیرضا استادی بازیگر فیلم آپاراتچی نیز در گفت‌وگو با ایمنا با بیان اینکه از حضور خود در خانواده فیلم آپاراتچی خرسند هستم، اظهار می‌کند: هر هنرمندی دغدغه این را دارد که متفاوت‌تر از قبل باشد، در همین راستا این پروژه برای من یکی از بارزترین موارد بود و زمانی که کار پیشنهاد شد، کلیت فیلم را خواندم و با توجه به اینکه فیلمی روایی و روایتگر بخشی از هنر سینما بود با افتخار نقش پیشنهاد شده را قبول کردم.

وی ادامه می‌دهد: در بازخوردها بیان شد که آپاراتچی فیلم کمدی شریفی است که می‌شود آن را با خانواده دید، نمی‌گویم فیلم‌های دیگر خالی از شرافت بوده اما این فیلم با توجه به تحقیق و پژوهشی که آقای طاهرفر انجام دادند در این زمینه به طبع خود را نشان داده است چرا که وقتی یک کار خروجی یک تفکر و پژوهش باشد و درست چیده شود خروجی آن استقبال خوب مردم خواهد بود؛ از این رو فیلم خوب اقبال شده و نشان می‌دهد که فیلمساز توانسته کار خود را به درستی انجام دهد.

بازیگر فیلم آپاراتچی تصریح می‌کند: جشنواره چکیده و نتیجه کارهای تولید شده یک الی دو ساله هنرمندان است و در فیلم هنرمندان نیز می‌توانیم بازخورد شرایط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و… را مشاهده کنیم.

وی افزود: هویت یک ملت در آثار هنری‌شان دیده می‌شود به همین خاطر من تمام کارهای تولید شده را خالی از این بحث نمی‌بینم و به مرزبندی شهرستانی و مرکزی زیاد قائل نیستم چراکه هر هنرمندی اگر کار قابل اعتنا برای تولید داشته باشد می‌تواند حرفی نیز برای گفتن داشته باشد؛ در همین راستا فیلم آپاراتچی هم از آن دسته کارهایی است که فیلمساز توانسته به نحو احسن کار خود را انجام دهد.

استادی می‌گوید: ساخت فیلم‌هایی همچون آپاراتچی می‌تواند بر فرهنگ یک کشور اثرگذار باشد چرا که اکنون یکی از هنرهای ارتباطی و تأثیرگذار، هنر تصویر است و باید بیشتر به آن اهمیت داده شود.

وی اظهار می‌کند: به وفور سوژه‌هایی همچون آپاراتچی در کشور و جامعه ما اتفاق افتاده است؛ در همین راستا پرداختن به شخصیت‌های هنری، قهرمانی، فرهنگی و… در قالب سینما، تلویزیون و مواردی از این دست می‌تواند بر افق فرهنگی و هنری کشور مؤثر باشد.

به گزارش ایمنا، آپاراتچی تازه‌ترین روایت سینما از سینما است که می‌توان آن را ادای دینی به این حوزه دانست اما آنچه این فیلم را از دیگر آثار مشابه در این زمینه متمایز می‌کند، پرداختن به سینمای مردمی است و تقابل آشکاری که این نوع از سینما با دو جریان تحجر و شبه روشنفکری دارد؛ فیلم سینمایی آپاراتچی در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند و در این راستا باید به این نکته توجه داشت آپاراتچی سعی داشته عموم مردم را به فیلم جذب کند و در این مسیر به موفقیت نیز دست یافته است.

کد خبر 748562